Czytamy

Książki są bardzo mocno obecne w naszym życiu. I po raz pierwszy znalazły się jako pozycja na liście Listu do Św. Mikołaja co potwierdza ich wysoką rangę. Wiadomo lista jest the best of całego roku :) Czytamy intensywnie i różnorodnie.

Naszym największym przyjacielem i towarzyszem wieczornych schadzek w mym łóżku stał się Tomasz Wilmowski bohater słynnej serii Szklarskiego. 

stąd

A czytamy aktywnie, czego nauczyliśmy się od naszych przyjaciół. Kiedyś zachwycała mnie cisza towarzysząca naszemu czytaniu. Myślałam z dumą jak to fajni mieć dzieci, które tak grzecznie i cichutko słuchają. Aż kiedyś usłyszałam inne dzieci. Pełne pytań i wątpliwości, zatrzymujące się co chwilę i drążące temat tak długo jak to tylko dzieci potrafią. I zachwyciłam się. I zaczęłam zadawać moim dzieciom pytania w trakcie czytania, i tłumaczyłam, i nie mogłam uwierzyć jak moje dzieci z wieczoru na wieczór zadają więcej pytań. I zaczęliśmy czytać coraz mniej objętościowo ale coraz większe kręgi zaczęła zataczać ciekawość świata moich chłopców :)

Przykład - poniższy fragment czytaliśmy 30 minut,

bo:

1. Najpierw natrafiliśmy na słowo ud, co  spowodowało pytanie malucha gdzie ten ud jest i salwę śmiechu u starszaka. A więc wśród gilgotków powtórzyliśmy części ciała.
2. Potem była mimoza. Oglądaliśmy ją (roślinę) na you tube. A potem wyjaśnialiśmy pojęcie jesteś jak mimoza.
3. Przy porach zatrzymaliśmy się na dłużej. Były pory w ogródku, pory roku i pory w skórze (to takie dziurki w skórze - definicja malucha). 
4. Parowanie też wymaga szerokiego omówienia. Bo woda paruje i kawa mamy też. I para leci z ust w zimny poranek.

No i nie ma co się dziwić, że czytanie idzie nam powoli. Ale mnie to niezmiernie cieszy, bo  jest tyle ważnych tematów do omówienia. Tomek jest naszym nieustannym źródłem wiedzy i inspiracji. Byliśmy z nim w Australii o czym pisałam TUTAJ. Wynikiem przeczytania pierwszej części był Lapbook i ...gra stworzona przez chłopców.

Pola - bazę stworzył maluch przy użyciu pieczątki z ziemniaków.

 A reszta to nieograniczona wyobraźnia chłopców.

Gra ma skomplikowane reguły (w pełni wymyślone i wykonane przez chłopców) jak zwierzęta które można upolować stając na polu oznaczonym numerem zwierzęcia. Trzeba jednak powiedzieć o nim jakąś ciekawostkę.

 Są skróty

i pułapki

 

 a wszystko kontroluje bankier przydzielający sztabki złota (kamyki pomalowane lakierem do paznokci wersja baaaardzo sylwestrowa). Można zwierzaki kupować i sprzedawać, co powoduje, że staje się grą strategiczną.

Gra (bez planszy rzecz jasna) posiada również swoje opakowanie więc elementy się nie gubią.

Czyż nie fajnie byłoby, żeby dzieci w szkole zamiast nudnego opisu, tworzyli grę jako podsumowanie przeczytania lektury? 

Chłopcy mają wielki plan stworzenia gry po każdej części Tomka.

Ale nasze czytelnictwo przejawia się w wielu formach.

Czytamy po drodze na wycieczki

i jak dorwiemy się do książki starszego brata

 

 A jak Wy czytacie? Macie ulubione miejsca, rytuały?